రచనానందం

ఈ వ్రాత జింకకి ఎందుకింత పరుగు ఈ రచనాడవిలో ?
ముందే రచించిన ఒక కొలను కోసమా?
ఆ కొలనులో తన ప్రతిబింబం అచ్చు కోసమా?
ఆమె చెవులు రెట్టించి వింటుంది; ఏదన్నా వినపడుతోందా?
కారణాల నాలుగు సన్నని కాళ్ళపై
నా వేళ్ళ మొనల మధ్యన నిలుస్తుంది.
మౌనం --  ఈ పదం కూడా ఈ పేజీలో శబ్దం చేస్తుంది
రచనాడవిలో మొలిచిన మొక్కల్ని కదిలిస్తుంది.

వేచి ఉన్న పదాలన్నీ దూకడానికి సిద్ధంగా ఉన్నాయి
వాటి కోరల నుంచి ఆమెకి విముక్తి లేదు.
ఇక ఎక్కడికీ వెళ్ళనీయవు.

చుక్క సిరాలో ఎంతో మంది వేటగాళ్ళు
నిశితమైన చూపుల్తో సిద్ధంగా ఉన్నారు
ఏ క్షణమైనా నా వాలుతున్న కలం నుంచి జారి
ఆ జింకను చుట్టుముట్టి తుపాకులు ఎక్కుపెట్టడానికి.

వాళ్ళు మరచిపోతున్నారు ఇది జీవితం కాదని.
ఇక్కడ తెల్లటి పేజీపై నల్లటి అక్షరాలకు వేరే నిబంధనలున్నాయి.
నేను శాసిస్తే  ఒక రెప్పపాటు చాలా సమయం తీసుకుంటుంది.
నేననుకుంటే దాన్ని ఎన్నో మహా యుగాలుగా విభజించగలను.
బుల్లెట్లన్నిటినీ మార్గ మధ్యలో ఆపగలను.
నేను అనుకోనిదే ఇక్కడ ఎదీ జరగదు.
నా అనుమతి లేకుండా ఒక ఆకు కూడా నేల రాలదు.
ఆ జింక కాలి దగ్గర ఒక గడ్డి పోచ కూడా వంగదు

అసలు మరో ప్రపంచం ఉన్నదా?
అక్కడ నేను విధిని శాసించగలనా?
అక్కడ సమయాన్ని అక్షరాలతో బంధించోచ్చా?
ఒక జీవితాన్ని అంతం లేకుండా చెయ్యగలనా?

అవన్నీ ఇక్కడ జరుగుతాయి రచనలో
రచనానందం, భద్రపరిచే శక్తి.
ఈ మృత శరీర ప్రతీకారం.

(మూల రచన : విస్లావా శిమ్బోర్స్కా   http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1996/szymborska-poems-5-e.html )

నిశీధి

ఒక పల్లె  మధ్య  నుంచి నేను వెళ్తున్నాను
ఇళ్ళన్నీ లేచి నిలబడ్డాయి నా కారు దీపాలలో
అవి  మేల్కొనే ఉన్నాయి వెలుతురుని త్రాగాలని
ఇళ్ళు, పశువుల పాకలు, బోర్డులు, వదిలేసిన వాహనాలు
ఇవన్నీ జీవం పోసుకున్నాయి.
మనుషులు మాత్రం నిద్రలో ఉన్నారు:

కొందరు ప్రశాంతంగా నిద్రించగలరు
మరి కొందరివేమో కష్టపడే ముఖకవళికలు
ఎదో యుగాలనుంచి నిద్ర ప్రయత్నిస్తున్నట్టు.
గాఢ నిద్రలో కూడా వీరు పట్టు విడవరు.
ఒక మాయ కదిలాడే సమయంలో వేసివున్న క్రాసింగ్ గేటులా ఉంటారు.

పల్లె పొలిమేర్లలో దారి దూరంగా అడవిలోకి వెళ్తుంది.
చెట్లు ,  చెట్లు తమ మౌన అంగీకారాన్ని పాటిస్తున్నాయి.
నాటకీయ రంగు సంతరించుకున్నాయవి, నిప్పుల వెలుతురిలా.
ప్రతి ఆకు ఎంత వైవిధ్యంగా ఉంది! అవన్నీ ఇంటికి బయలుదేరాయి నాతో పాటు.

ఇక నిద్రకి ఉపక్రమిస్తాను, ఏవేవో చిత్రాలు కదలాడతాయి
నా కను రెప్పల మాటున ఎవో ఎడతెగని రాతలు నల్లని గోడల పై.
కలలు నిజాల మధ్యలోంచి నాకొక ఉత్తరం రావాలని ఒక వ్యర్థ ప్రయత్నం.

(మూల రచన : టొమాస్ ట్రాన్స్త్రామర్ http://inwardboundpoetry.blogspot.in/2012/07/900-nocturne-tomas-transtromer.html )

నల్లటి కొండలు

మరు మలుపులో బస్సు చల్లటి కొండ నీడ నుంచి బయల్బడుతుంది
తన ముక్కుని సూర్యుడి వైపు మొహరించి గాండ్రిస్తూ పైకెల్తుంది
మేమంతా  మా స్థానాలలో ఇమిడున్నామ్. ఒక నియంత విగ్రహం పత్రికలో ఇమిడింది
ఒక సీసా చేతులు మారుతోంది.
చావు,  ఒక పుట్టుమచ్చ, అందరి మీద పాకుతుంది, కొందరి మీద వేగంగా
మరి కొందరి మీద నిదానంగా
కొండ పైన నీల సముద్రం  ఆకాశాన్ని తాకుతుంది.

(మూల రచన :  టోమాస్ ట్రాన్స్ట్రామర్ )
------------------------------------------------------------

The Black Mountains

At the next bend the bus broke free of the mountain's cold shadow,
turned its nose to the sun and crept roaring upward.
We were packed in. The dictator's bust was
wrapped in newspaper. A bottle passed from mouth to mouth.
Death, the birthmark, was growing on all of us, quicker on some, slower
on others.
Up in the mountains the blue sea caught up with the sky.

మార్చ్ 1979

కేవలం పద శబ్దాలు పలికే వాళ్లతో జాగ్రత్తగా ఉంటూ
మంచు పరుచుకున్న ఒక దీవి వైపు వెళ్తాను
అడవికి పదాలు లేవు
నల్దిక్కులాఎన్నో వ్రాయని పుటలు
ఆ మంచులో ఒక జింక పాద ముద్రలు
భాష, కేవలం పదాలు కావవి.



(మూల  రచన :  టొమాస్ ట్రాన్స్ట్రామర్  
http://www.guardian.co.uk/books/2011/oct/06/tomas-transtromer-march-1979-nobel-prize)

 

అమ్మ చేతులు

అమ్మ చేతులు ఎంత కరుకైనవి!
ఆమెకిచ్చిన ముడి పదార్ధం అటువంటిది  మరి
ఆమె  చర్మం పొరలు పొరలుగా  రాలి పడుతుంది
ఒక కొండ అంచునుంచి పారుతున్న కాలంలా
నాకర్థం కాని త్యాగాలెన్నో
నా చుట్టూ మౌనంగా పరిభ్రమిస్తాయి.
అమ్మ ఒడి ప్రపంచాన్నంతా పరుచుకుంటుంది
తన పిల్లలున్న ఖండాంతరాలకు వ్యాపిస్తుంది.
ఆమెకు తేడా తెలియదు, ఇప్పటి ఎదిగిన  పిల్లలకు
ఇంకా తన ఒడి బడి లో ఆడుకుంటున్న  శిశువులకు
పరీక్షగా వింటుంది తడబడుతున్న అప్పటి లాల మాటలని
విస్తారమైన ప్రపంచం గురించి చెబుతున్న ఇప్పటి
టెలీఫోను సంభాషణలని. నేను మాట్లాడుతూనే ఉంటాను. 

షుబర్టియానా

1

అసుర సంధ్య వేళ న్యుయార్క్ నగరం బయల ఒక ప్రదేశంలో, ఒక వీక్షనా స్థలం
అక్కడినుంచి ఒక చూపులో యనభై లక్షల ఇల్లు కనబడతాయి.  
మహానగరం అంతా రోదసిలో తేలియాడుతున్న ధగ ధగ మెరిసే పుంత.  
దీంట్లో కాఫీ కప్పులు అటు, ఇటు మారుతాయి.    
దుకాణాల కిటికీలు బాటసారులతో మొర పెట్టుకుంటాయి. గజి బిజి పరుగుల ముద్రలుండవు.
అకాశనికి ఎక్కుతున్న మెట్లు, మూసుకుపొతున్న లిఫ్ట్ ద్వారాలు
పొలీసుల తాళమేసిన దర్వాజాల్లోపల నిరంతరం బాధించే గొంతులు
పరుగెడుతున్న శవాల పెట్టల్లా సబ్వే కార్లు  
అందులో తూగుతున్న ఎన్నో శరీరాలు.  
లెక్కలు లేకున్నా నాకు తెలుసు ఇప్పుడు ఒకానొక గదిలో షుబర్ట్ వినబడుతున్నదనీ  
ఆ స్వరాలు వారికి మిగతా ప్రపంచం కంటే నిజాలనీ.  

2

అంతులేని మైదానాలున్న మన మెదడు ఒక పిడిలో ఇముడుతుంది.
ఏప్రిల్లో ఒక పక్షి నిరుడి గూటికే వస్తుంది. ఇదే బ్రిడ్జి కింద, ఇదే వీధికి వస్తుంది.  
ఆవిడ ట్రన్స్వాల్ నుంచి బయల్దేరి, భూమధ్య రేఖను దాటి, ఆరు వారాలు, రెండు ఖండాలను దాటి ఈ కనుమరుగవుతున్న చుక్కకి చేరుకుంటుంది.  
ఒక జీవిత సారాన్ని అయిదు మామూలు తంత్రుల్లో బంధించే వాడు
ఒక నదిని సూది చెవిలోంచి ప్రవహింపజెయ్య గలిగే వాడు  
ఒక వియన్నా పొట్టివాడు. స్నేహితులంతా ముద్దుగా "పుట్టగొడుగు" అని పిల్చుకునేవారు.  
కళ్ళ జోడుతోనే అతను నిద్రించే వాడు. ప్రతి రోజు ఠంచనుగా తన వ్రాతబల్ల వద్ద నిలబడి శతపది స్వరాలని కదిలించేవాడు.    

3

ఆ పంచతంత్రులు పాడుతున్నాయి. నేను వెచ్చని అడవుల్లోంచి ఇంటి వైపు నడుస్తున్నాను.
నేలంతా మెత్తగా తాకుతుంది నా పాదాలకి.  
ఇంకా పుట్టని బిడ్డలా నేను ముడుచుకుని నిద్రిస్తాను.
భవిష్యత్తులోకి తేలిగ్గా  జారుకుంటాను
హఠాత్తుగా మొక్కలకి ఆలోచనలుంటాయని అనుకుంటాను.  

4

భూమిలోకి కూరుకు పోకుండా ఒక రోజు గడవడానికి మనం ఎన్నింటిని నమ్మాలో కదా!  
కొండ మీది పల్లె పై గడ్డ కట్టుకున్న మంచునీ.
మౌనము, మందహసం వెనక ఉన్న అర్థంచేస్కొవడాన్నీ.
అర్థాంతరంగా వచ్చిన టెలిగ్రాం మనకి కాదనీ
మన లోపల్లోంచి ఒక గొడ్డలిపెట్టు రాదనీ.
లోహ తుట్టల్లాంటి రహదారులపై మనని నిత్యం మోసుకెల్లే ఇరుసులు ఇరగవనీ
రోజు గడవడానికి మనం ఎన్నింటిని నమ్మాలో కదా!
కాని అవేవి మన నమ్మకానికి అర్హులు కావు.
పంచతంత్రులు మనకి బోధిస్తాయి వేరే ఉన్నాయని, మన
వెతుకులాటలో అవి తోడుగ ఉంటాయని.
కాలం మీట నొక్కితే అంధకారమైన మెట్ట్ల వరుసల్లో
ఒక గుడ్డి గుర్తుని మన వేళ్ళు తడుముతాయి.
మనను గమ్యానికి చేరుస్తాయి.  

5

ఒకే పియానో వద్ద ఇరుక్కుని ఇద్దరం వాయిస్తున్నాం.
ఒకే రథానికి ఇద్దరు సారథులన్నట్లు. కొంచెం హస్యాస్పదంగా ఉంది.
మా చేతులు తూచే రాళ్ళను అటు, ఇటు జరుపుతుంటాయి.
ఎదో ఒక మహా తరాజుని మన వైపు తిప్పుకుంటున్నట్టు.
ఆ తరాజులో అనందం, విచారం ఒకే బరువుంటాయి.
ఆనీ అంటుంది "ఇదొక వీర సంగీతం" అని. నిజమే.
కాని ఎవరైతే ఈర్ష్య ద్వేషాలతో పరులని చూస్తారో.
ఎవరైతే తాము హంతకులం ఎందుకు కాదు అని మథన పడతారో
ఈ సంగీతంలో వారికి చోటు లేదు.
ఎవరైతే మనుషుల్ని కొని, అమ్ముతారో
అన్నింటినీ, అందర్నీ కొనొచ్చనుకుంటారో  
ఈ సంగీతంలో వారికి చోటు లేదు.
వారి సంగీతం కాదిది.

ఎన్ని మార్పులొచ్చినా ఒక అనంతమైన శ్రావ్యత అలాగే ఉంటుంది
ఒకసారి మెత్తగా మెరుస్తుంది
ఇంకొసారి గరుకుగా, పటిష్టంగా అనిపిస్తుంది.
అది నత్త బాటా, ఇనుప కడ్డీ కూడా.

ఒక నిరంతరాయ భ్రమరం మన వెంటే వస్తుంది--ఇప్పుడు--
బయట
లోలోపల.

(మూల రచన : టొమాస్  ట్రాన్స్ట్రామర్

http://middleschoolpoetry180.wordpress.com/2011/10/07/159-schubertiana-tomas-transtromer/ ) 

పేరు అక్కరలేదు

చివరకు ఇదీ సంగతి:
ఒక   నదీ తీరాన 
చెట్టుకింద,  ఎండప్రొద్దున,    నేను. 
ఇది చరిత్ర పుటలకెక్కలేని చిన్న  విషయం
ఇది యుద్ధాలు, సంధులు కాదు 
కారణాలు , క్రూరత్వాలు  పరిశీలించడానికి.     

కానీ నేనిక్కడ ఉన్నాను.అది నిజం.  
కాబట్టి  నేను ఎక్కడి నుంచో వచ్చాను
అంతకు ముందు ఎన్నో ప్రదేశాలలో    సంచరించాను
ప్రపంచాన్ని జయించడానికి బయలుదేరిన  రాజుల్లా.  

వడి వడిగా  నడుస్తున్న ప్రస్తుత ఘడియకి కూడా
సారవంతమైన  నిన్న ఉంటుంది.
దాని దిగంతాలూ  నిజమైనవే
ఒక  సైన్యాధిపతికి దుర్బినీలో  కనబడేవే.     

ఈ రావి చెట్టు  ఎన్నో  ఏళ్ళది.
ఈ రాబా నది కూడా నిన్న పుట్టింది కాదు.   
పక్కన  గడ్డిలో  బాట  కూడా 
నిన్నటి నడక కాదు.
ఇక్కడికి వచ్చే  మేఘాలకు 
ముందు, తర్వాతలున్నయి.  

ఇక్కడ పెద్దగా ఏమీ జరగట్లేదు  
కానీ ప్రపంచ విస్తారానికి కొదవ లేదు.  
అంతే నిశ్చలంగా, అంతే నిఖార్సుగా ఉంది
వలస ప్రజలను బంధించినప్పటి సమయంలా.

కుట్రలు, కుతంత్రాలే  కాదు నిశ్శబ్దం ముసుగులో. 
కారణాల పరివారాలు  ఒంటరివి కావు పట్టాభిషేకాలకు.  
విప్లవ జయంతులూ, వర్ధంతులూ ఒక్కటే దొర్లి పోవు.  
ఏరు గట్టున్న గుండ్రని రాళ్ళు కూడా వారి బాటలోనే.    

ఈ వర్తమానం ఒక చిక్కనయిన, క్లిష్టమయిన పటం. 
కొన్ని వందల చీమలు
గడ్డిని భూమికి కుట్టెయ్యడం.
చెట్టు రెమ్మ అంచునుంచి  విడుదలైన ఒక అల.   

ఇక్కడ నేను . 
ఒక తెల్లని సీతాకోక చిలుక
తన రెక్కల మీదే విహారం. 
దాని నీడ  నా చేతుల్లో అందీ అందనట్టు. 
ఆ నీడ  కూడా ఆ చిలుకదే, వేరొకరిది కాదు.   

ఇలాంటివి  చూసినప్పుడు  
నేను   ఎటూ పోల్చుకోలేను 
ఏది అవసరమో, ఏది అనవసరమో అని.     

*రాబా దక్షిణ పోలాండులో ఒక నది.   

(మూల రచన: విస్లావా షింబోర్స్కా,  http://www.panhala.net/Archive/No_Title_Required.html)